owczarek belgijski czarny krótkowłosy
Schipperke – rasa psa, należąca do grupy psów pasterskich i zaganiających, zaklasyfikowana do sekcji psów pasterskich (owczarskich). Według klasyfikacji FCI nie podlega próbom pracy [4]; na wystawach pod patronatem FCI psy tej rasy sędziowane ubiegają się o jeden CACIB na płeć. Zgodnie z klasyfikacją amerykańską, należy do
Owczarek belgijski groenendael Grupa FCI: 1 Kraj pochodzenia Belgia Rozmiar Duże psy Uwagi: Kartoteka Grupa FCI: 1 Sekcja: 1 Numer: 15 Owczarki i inne psy pasterskie Inne nazwy: Chien de berger belge, Groenendael Długość życia (w latach) 10-12 Wielkość miotu 6-10Owczarek belgijski to dość niezwykła rasa. Potwierdza to różnorodność postaci w każdej kategorii rasy. Kiedy poznasz zwierzę, te czynniki nie rzucają się w oczy, ale po spędzeniu z nim trochę czasu okaże się, że każdy pies zachowuje się inaczej. Na przykład Groenendael idealnie nadaje się do roli ochroniarza.Joanna Chabora CZYTAJ BIO AUTORA Przeczytanie tego artykułu zajmie Ci: 5 min. Owczarek belgijski nie jest psem typowo rodzinnym. Tak naprawdę stworzony został do pracy. Cechuje się silną osobowością. Na co dzień potrzebuje sporo ruchu. Największą karą dla niego jest bezczynność. Warto o tym pamiętać, decydując się na tego psa. Owczarka belgijskiego nie można pozostawiać samemu sobie. Wprawdzie toleruje dzieci, ale raczej nie nadaje się na towarzysza ich zabaw. Czego jeszcze nie wiesz o tym psie? Historia owczarka belgijskiego Są dwie teorie na temat pochodzenia owczarków belgijskich. Pierwsza mówi o tym, że ich przodkami były psy pasterskie zamieszkujące Europę Środkową już w epoce brązu. Druga dotyczy krzyżówki mastifa z chartem szkockim deergoundem, którego w wieku XIII sprowadzili z Anglii mnisi. Psy podobne do współczesnych owczarków belgijskich zobaczyć można już na rycinach przedstawiających Habsburgów. Pierwsze wzmianki w piśmiennictwie o tych psach podchodzą z roku 1356. Wówczas to w Antwerpii wydano rozporządzenie, w którym nakazano hyclom zabijanie bezpańskich psów. Ochroną objęte byłe jedynie psy pasterskie, myśliwskie i farmerskie zwane powszechnie rekel. Prawdopodobnie to właśnie te ostatnie były przodkami współczesnych owczarków belgijskich. Swój obecny wygląd owczarki belgijskie zawdzięczają profesorowi Reulowi z Cureghem, który zainteresował się tą rasą. W roku 1891 powołano pierwszy Klub Owczarka Belgijskiego. Wówczas też zorganizowano wystawę psów pasterskich. Zgłosiło się na nią 117 psów w różnym typie. Postanowiono więc rozpocząć prace nad ujednoliceniem ich wyglądu. Na skutek prac hodowców udało się wyodrębnić cztery znane dzisiaj odmiany owczarka belgijskiego – groenendael, terveuren, malinois i laekenois. Odmiany owczarka belgijskiego W roku 1900 Królewskie Towarzystwo św. Huberta, a więc belgijski związek kynologiczny uznał dwie odmiany owczarków belgijskich – groenendaela i malinois. W roku 1914 wyróżniono już pięć odmian barwnych. Dodatkowo istniała jeszcze odmiana czarna krótkowłosa. Od roku 1963 uznaje się ostatecznie cztery odmiany owczarka belgijskiego – groenendael (długowłosy czarny), tervueren (długowłosy płowy), lakenois (szorstkowłosy płowy) i malinois (krótkowłosy płowy). Groenendael Owczarek tego typu narodził się w posiadłości Chateau de Groenendael, która należała do Nicolasa Rose’a. Był on właścicielem wielu długowłosych owczarków, do których należała suczka Petite. Rose postanowił skojarzyć ją z samcem Piccard d’Uccle. W ten sposób narodził się słynny Duc de Greoenendael. W 1898 nazwę tej odmianie nadano właśnie na pamiątkę miejsca jej pochodzenia. Owczarek ten zyskał uznanie w oczach policji. Już w 1903 roku niejaki Satan zaskoczył wszystkich swoimi umiejętnościami. Sporą sławę zyskał również Jules, który cztery razy wygrał znane zawody w Paryżu. Niestety wojny światowe mocno wytrzebiły populację gronendaeli. Malinois Owczarek belgijski tego typu pochodzi z okolic miejscowości Malines. Tam przed laty w zasadzie na każdej farmie spotkać można było te owczarki, choć w różnych wariantach kolorystycznych. W roku 1899 Klub Owczarka Belgijskiego postanowił jednak uznać kolor płowy z czarną maską za jedyny dopuszczalny w przypadku malinois. Nie spotkało się to z miłym przyjęciem. Dopiero z czasem zaakceptowano zmiany. Do rozwoju krótkowłosej odmiany owczarków belgijskich mocno przyczynił się Louis Huyghebaert, z którego hodowli wywodzą się przodkowie współcześnie żyjących malinois. Tervueren Historia psów tej rasy wywodzi się z miasteczka o tej samej nazwie. Tam w roku 1895 narodziła się suka Miss de Tervueren, która trafiła w ręce Danhieuxa – twórcę tej odmiany. W roku 1897 na skutek związki suki z Duc de Groenendaelem urodził się Milsart de Tervueren – pierwszy przedstawiciel długowłosej odmiany owczarków belgijskich. Dwa lata później postanowiono, że jedynym uznanym kolorem u tych psów jest czarny. Nie wszystkim się to spodobało, dlatego powołano konkurencyjną organizację kynologiczną Berger Belge Club. Z czasem tervuereny zaczęły tracić typowe dla siebie cechy z uwagi na długotrwałe kojarzenie ze sobą psów w celu otrzymania jednolitego koloru szaty. Dlatego postanowiono połączyć je z groenendaelami. Duże spustoszenie w hodowli tych psów poczyniła I wojna światowa. Przeżyło ją tylko 20 przedstawicieli tej odmiany. W celu jej odbudowy pozwolono na skrzyżowanie z psami typu malinois. W Polsce pierwszy tervueren pojawił się w roku 1988. Była to suka Oud Sabbinge June z Danii, która dała początek nowej hodowli Laekenois Za ojca tej odmiany uważa się owczarza Janssensa. Jej nazwa pochodzi z kolei od rezydencji królowej Marii Henrietty Chateau de Laekon, która lubiła te psy. Tak naprawdę jednak wywodzą się one z okolic miasta Boom. Laekenoisy to psy o mocnej budowie i dość rozbudowanej klatce piersiowej. To różni je od pozostałych owczarków belgijskich. Czasami krzyżuje się je z malinoisami, które są mocniejsze psychicznie. Obecnie najwięcej psów odmiany laekenois spotkać można we Francji, Belgii i Holandii. Jednak nawet i tam są dość mało popularne. W Polsce jakiś czas temu pojawiły się przedstawiciele leakeois, ale nie zostawiły po sobie potomków. Uważasz, że to był dobry artykuł? A może coś jest niezrozumiałe? Autor tego materiału czeka na Twój komentarz. Serio. Joanna Chabora Miłośniczka zwierząt, opiekunka dwóch mruczków i jednego włochatego merdacza. O zdrowym żywieniu, pielęgnacji i opiece nad zwierzętami wie więcej niż niejeden weterynarz. Nic dziwnego, że to własnie ona odpowiada za najnowsze wpisy na blogu AlleZoo. Owczarek belgijski jest czujnym i aktywnym psem, tryskającym energią, zawsze gotowy do działania. Ponieważ ma wrodzoną doskonałą zdolność do strzeżenia stada, to jest również doskonałym stróżem posiadłości. Jest nieustępliwym i zapalonym obrońcą swojego Pana. Pies ten łączy wszystkie cechy, niezbędne u owczarka, stróża Owczarek belgijski jest psem pasterskim pochodzącym z Belgii. Czworonóg ma niekończące się pokłady energii. Jest żywiołowy i skłonny do pracy. Wymaga od właściciela uwagi, czułości i odpowiedzialności w wychowaniu. Spis treści Charakter rasy Owczarek belgijski – dla kogo? Pielęgnacja owczarka belgijskiego Jaka karma dla psa? Zdrowie owczarka belgijskiego Ile kosztuje owczarek belgijski Zalety i wady rasy Owczarek belgijski charakter Obecny wygląd rasa zawdzięcza staraniom i pracy profesora Adolfa Reula, który założył Klub Owczarka Belgijskiego w 1891 roku. Profesor wraz ze współpracownikami starali się ujednolicić wygląd psów tej rasy. Owczarki belgijskie mogą występować w czterech odmianach – długowłosy płowy z czarną maską (owczarek belgijski tervueren), krótkowłosy (owczarek belgijski malinois), szorstkowłosy (lakenois), a także długowłosy jednolicie czarny (groenendael). Samce tej rasy osiągają 62 centymetry oraz 25 – 30 kg, z kolei suki – 58 cm i 20 – 25 kg. Psy są lżejsze od owczarków niemieckich, dlatego coraz częściej zastępują je w służbach mundurowych. Dzięki swoim umiejętnościom wykorzystywane są jako psy tropiące lub policyjne. Belgi są świetnymi stróżami. Cechują się silnym instynktem obronnym. W sytuacji zagrożenia otaczają intruza, natomiast atakują go dopiero w sytuacji bezpośredniego zagrożenia. Psy są wyjątkowo aktywne i posiadają duże pokłady energii. Dodatkowo są bardzo inteligentne. Dlatego dobrze, aby właściciel zapewnił czworonogowi nie tylko dużą dawkę aktywności fizycznej, ale także umysłowej. Pies potrzebuje bliskości, a także kontaktu z właścicielem. Zarówno brak wysiłku, jak i samotność są dla niego niekomfortowe. Mimo umiejętności i siły, jakie posiada, jest delikatny i wrażliwy. Dlatego oprócz stanowczości w wychowaniu, właściciel powinien okazywać mu czułość i troszczyć się o niego. Owczarek belgijski – dla kogo? Belg to wymagający pies. Jest bardzo inteligentny i oddany swojemu właścicielowi. Co więcej jest wrażliwy i szybko się denerwuje. Właściciel musi być doświadczony w tresurze, a także odpowiedzialny w działaniu. W kontakcie z opiekunem pies podporządkowuje się jego woli i wykonuje polecenia. Ze względu na swoje zapotrzebowanie na ruch, owczarek lepiej będzie się czuł, mieszkając w domu z ogrodem. Właściciel psa obowiązkowo musi znaleźć czas nie tylko na codzienne, długie spacery (minimum jedna godzina), ale także na zabawy, które zmęczą psa umysłowo. Obecność psa wśród dzieci powinna być zawsze nadzorowana przez dorosłych. Wysoka aktywność psa, a także jego nadpobudliwość mogą doprowadzić do powstania urazu u dzieci. Z kolei nieumiejętnie prowadzona przez najmłodszych zabawa może doprowadzić do zdenerwowania psa. Pielęgnacja owczarka belgijskiego Każda rasa wymaga odpowiedniej pielęgnacji. Sierść owczarka jest gęsta i gruba, dlatego należy systematycznie szczotkować psa, aby zadbać o wzorowy wygląd i kondycję sierści. Do wyczesywania dobrze użyć szczotki lub gumowej rękawicy, które usuną martwe włosy i podszerstek. Właściciel psa powinien systematycznie kontrolować kondycję i stan oczu, uszu i pazurów. Regularne czyszczenie uszu pozwoli uniknąć przykrych konsekwencji w postaci zapalenia. Jeśli zastanawiasz się, czy owczarek belgijski linieje, nie musisz się obawiać – dzieje się to umiarkowanie, dwa razy do roku. Jaka karma dla psa? Karma dla psa powinna przede wszystkim pokrywać wysokie zapotrzebowanie energetyczne psa. Równocześnie warto zadbać o uzupełnienie zapasów witamin i składników odżywczych, które są ważne w codziennym funkcjonowaniu czworonoga. Porcje karmy należy dostosować do wieku i nasilenia aktywności. Z uwagi na skłonność do torsji zaleca się podawanie karmy w trzech porcjach, niedokarmianie między posiłkami oraz unikanie swobodnego dostępu do pokarmu. Sprawdź: Poradnik żywienia psów dla początkujących Sklep Zoologiczny wybór wysokiej jakości karm dla owczarków belgijskich Zdrowie owczarka belgijskiego Owczarki belgijskie rzadko mają problemy ze stawami, jednak zaufane hodowle poddają je prześwietleniom pod kątem dysplazji stawów biodrowych. Wśród psów tej rasy występuje jednak często epilepsja, dlatego też warto przed zakupem uzyskać informacje, czy choroba ta wystąpiła wśród psów spokrewnionych z rodzicami szczeniaka. Renomowane hodowle dokumentują pochodzenie psa. Owczarki belgijskie mogą również cierpieć na przewlekłe powierzchowne zapalenie rogówki. Może ono się pojawić w każdym wieku. U owczarków belgijskich może wystąpić również bielactwo, choroba powodująca odbarwienia na skórze. Zwykle objawia się ona u młodych psów, po okresie dojrzewania. Choroba jest jednak traktowana jako defekt kosmetyczny i nie wymaga leczenia. Warto mieć na uwadze, że u owczarków belgijskich może także wystąpić niedoczynność tarczycy. Sprawdź: Jak rozpoznać, że pies jest chory? Ile kosztuje owczarek belgijski Ceny owczarków belgijskich mogą osiągnąć od 3000 do 7000 złotych. Cena jest uzależniona od wieku psa, jego kondycji oraz hodowli, w której zostanie nabyty. Postaw na renomowaną hodowlę przy zakupie szczeniaka – cena będzie w tym przypadku stosunkowo wyższa, jednak będziesz miał pewność, że szczeniak jest zdrowy i został przebadany pod kątem genetycznym. Z uwagi na tendencję rasy do epilepsji postaw na hodowlę, która odpowiednio dokumentuje pochodzenie psiaka i jest w stanie udzielić informacji na temat schorzeń występujących w jego rodzinie. Zalety i wady rasy Każda rasa psa posiada specyficzny charakter i cechy, które mogą być postrzegane jako wady lub zalety w zależności od wymagań i preferencji właściciela. Poniżej przybliżamy informacje na temat rasy, które warto wziąć pod uwagę przed podjęciem decyzji o adopcji owczarka belgijskiego. Zalety: Bezgranicznie oddany właścicielowi; Jego pielęgnacja nie jest trudna; Rzadko zapada na choroby;Sprawdza się w roli psa stróżującego;Czuły i inteligentny; Wady: Wymaga dużej dawki aktywności fizycznej;Trudno go zmęczyć;Ma wrażliwą psychikę;Nieodpowiednio szkolony może stać się agresywny. Data publikacji: Każdy czarny czy podpalany owczarek alzacki może posiadać odmienny charakter oraz predyspozycje. Dlatego warto dobrać pupila do naszych potrzeb i oczekiwań. Niektóre owczarki lepiej sprawdzą się w roli pupila stróżującego, inne będą idealnymi psami ratowniczymi, a jeszcze inne świetnie odnajdą się w roli zrównoważonego pupila
Owczarek Belgijski-Długowłosy-szczeniak nie Niemiecki. 1 300 z Owczarek niemiecki czarny krótkowłosy PIES. 800 złGroenendael jest jednym z rodzajów psa pasterskiego, znanego pod nazwą owczarka belgijskiego. Charakterystyczna dla jego rasy jest żywiołowość, posiada niemal niewyczerpane pokłady energii. Groenendaele są znane też z wysokiej inteligencji, dzięki której mogą współpracować z człowiekiem, ułatwiając mu pracę. Jak wygląda opieka nad groenendaelem? W jaki sposób go wychować, aby w przyszłości cieszyć się towarzystwem wspaniałego kompana? Podpowiadamy, na co zwrócić uwagę, decydując się na zakup albo adopcję groenendaela. 1. Ogólna charakterystyka 2. Groenendael – charakter 3. Groenendael – hodowla 4. Groenendael – szkolenie 5. Owczarek belgijski groenendael – żywienie 6. Podsumowanie Ogólna charakterystyka Od pozostałych owczarków belgijskich odróżnia go przede wszystkim kolor sierści. Każdy groenendael jest długowłosy i intensywnie czarny. Mimo różnic w wyglądzie, jest równie sprawny i inteligentny jak pozostałe “belgi”. Tak jak opisywany w poprzednim artykule malinois, groenendael czarny jest psem chętnie wykorzystywanym przez służby mundurowe. Ogromne przywiązanie do opiekuna i wrodzona inteligencja sprawiają, że na dobrze wyszkolonym psie można śmiało polegać. Wystarczająco, by odnosił sukcesy, w policji, armii albo ratownictwie. Od opiekuna wymaga równie dużo, co sam może mu zaoferować. Poznaj czarnego groenendaela i napisz w komentarzu, co Tobie spodobało się w nim najbardziej! Groenendael – charakter Groenendael jest psem bardzo aktywnym, nie trzeba go zmuszać do wysiłku. Oprócz pracy typowej dla psa pasterskiego czy na rzecz służb mundurowych (nazywany przez nie K9), uwielbia sport. Mimo, że jest cierpliwy nie lubi nudy i chętnie znajdzie dla siebie jakieś zajęcie. Dlatego tak ważne jest, by to opiekun wypełnił psu czas. Dzięki temu zawsze będzie mógł mieć pewność, że pies we właściwy sposób pożytkuje energię. Długowłosy groenendael czarny bardzo chętnie spędza czas ze swoim opiekunem, potrzebuje towarzystwa człowieka. Pozbawiony go, zaczyna samodzielnie przesuwać swoje granice, przez co może nabrać niepożądanej skłonności do dominacji. Przyjmując groenendaela do swojego domu można być spokojnym o jego reakcję na inne zwierzęta. Jako pies pasterki, traktuje obecność innych zwierząt w swoim otoczeniu jako naturalną. Jedynie obce dorosłe samce tej samej rasy mogą nie przypaść sobie do gustu. Groenendael nie stwarza też zagrożenia dla dzieci, chociaż, jak inne owczarki belgijskie nie jest najlepszym towarzyszem dla najmłodszych pociech. Nawet starsze dzieci nie powinny się opiekować nim samodzielnie. Szczególnie, gdy pies nie osiągnął jeszcze dorosłości. Groenendael jest psem dla osób, które zamierzają poświęcić psu bardzo dużo czasu. Mimo znacznej trudności, wiele osób podejmuje to wyzwanie. Szybkie tempo nauki i zdolność pojmowania bardziej złożonych poleceń sprawia, że groenendaela można nauczyć imponujących sztuczek. Jego miłość do wysiłku może okazać się świetną motywacją dla opiekuna, by mimo braku chęci wybrać się na spacer albo poszaleć ze zwierzakiem, wykorzystując na przykład całą gamę pomysłowych zabawek. Groenendael – hodowla Ze względu na zbyt dużą populację psów nakazano ich odławianie, następnie je uśmiercano. Wyjątkiem były psy pasterskie, myśliwskie i ozdobne. Wśród nich znalazł się przodek owczarka belgijskiego. Te hodowane obecnie są wynikiem prowadzonej przez długi czas, selektywnej hodowli, w trakcie której opracowano obowiązujący wzorzec rasy. Tak powstał między innymi długowłosy czarny groenendael. Aby można było mówić o hodowaniu owczarków belgijskich, trzeba wziąć pod uwagę restrykcyjne wymagania wobec rodziców nowego pokolenia. W przypadku groenendaeli, warunkiem koniecznym jest, czarna sierść. Jedynie na piersi i na palcach mogą wystąpić białe znaczenia. Drugim warunkiem jest długość włosia. Tylko na zewnątrz uszu, na głowie i dole kończyn włos jest krótki. Reszta ciała groenendaela jest pokryta długą sierścią. Najdłuższe włosy tworzą kryzę i żabot na szyi i przedpiersiu, portki na pośladkach, kitę na ogonie oraz frędzle z tyłu przedramion. Kluczową kwestią w hodowli groenendaeli jest przygotowanie szczeniąt do życia z człowiekiem i pracy dla niego. Ten etap jest wykonywany przez hodowcę i wymaga od niego dużego doświadczenia w pracy ze zwierzętami. Szczenięta owczarków belgijskich szybko dorastają i w imponującym tempie przyswajają wiedzę, dlatego nie ma tu miejsca na wychowawcze błędy. W dorosłym życiu groenendael są równie wymagające. Ich hodowanie, niezależnie od celu, wymaga utrzymywania dyscypliny oraz stawiania przed psem wyzwań fizycznych i umysłowych. Aby mogło się to udać, pies musi mieć poczucie zaufania do opiekuna, być do niego przywiązanym i wiedzieć, że właściwe zachowanie zostanie nagrodzone. Groenendael – szkolenie Szkolenie groenendaela to wyzwanie dla osób, które mają doświadczenie w pracy z wymagającymi psami. Groenendael jest psem, którego nauka powinna przebiegać w sposób naturalny. Przede wszystkim, pies powinien towarzyszyć opiekunowi w codziennych zajęciach, o ile nie stwarzają dla niego zbędnego zagrożenia. Obserwując nauczy się, jak powinien się zachowywać w określonych sytuacjach. Próby zmuszania do posłuszeństwa raczej nie przynoszą skutku. Groenendael jak każdy owczarek belgijski uwielbia ruch i zabawę. Oprócz towarzyszenia opiekunowi w pracy, pies powinien być pobudzany do myślenia. Można to robić za pomocą zabawek, chociaż nic nie zastąpi kontaktu z opiekunem. Każdy owczarek belgijski, groenendael również,odbiera siebie jako towarzysza i oczekuje interakcji. Stara się przy tym jak najlepiej odebrać zamiary opiekuna, by dostosować swoje zachowanie do niego. Groenendael nie powinien pozostać bez szkolenia. Wprawdzie nie jest to rasa agresywna, można za to od niej dużo wymagać. Posiada ogromny potencjał, który powinien zostać wykorzystany. Groenendael jest dobrym i ambitnym uczniem, który odwdzięczy się ogromnym zaangażowaniem za poświęcony mu czas. Długowłosy czarny groenendael jest trudny w szkoleniu, jeśli opiekun nie ma właściwych nawyków. Groenendael musi widzieć w nim lidera, nie można pozwolić sobie na niepewność czy brak konsekwencji. Wyczuwając niepewność, pies może zacząć decydować samodzielnie, próbować przejąć dominację. Nie wolno odbierać tego jako złe zachowanie ze strony psa. Jest to naturalne i jeśli mam miejsce, trzeba zmienić sposób jego szkolenia. Owczarek belgijski groenendael – żywienie Groenendael należy do psów aktywnych. Oznacza to, że potrzebuje więcej wody i składników odżywczych w swojej diecie. Organizm takiego psa potrzebuje przede wszystkim składników odpowiadających za regenerację i stan stawów. Podawana żywność powinna nie tylko zawierać te składniki ale też gwarantować łatwą przyswajalność. Białko w pożywieniu owczarka belgijskiego powinno pochodzić głównie od zwierząt. Groenendael jako pies preferuje mięso mimo, że jest wszystkożerny. Białka roślinne mogą z powodzeniem pełnić funkcję uzupełniającą. Podobnie, tłuszcze w diecie groenendaela też powinny pochodzić głównie od zwierząt. Ilość tłuszczu w pożywieniu zależy od tego, jakiego rodzaju wysiłek podejmuje dany pies. Psy będące sprinterami potrzebują go mniej niż psy podejmujące długotrwały wysiłek. Spożyty w nadmiarze tłuszcz nie zostanie do końca spalony i może mieć zły wpływ na zdrowie psa. Jeśli chodzi o węglowodany, sytuacja jest odwrotna, niż w przypadku tłuszczy. Większe zapotrzebowanie na nie występuje u sprinterów niż u psów obciążonych długotrwałym wysiłkiem. Dieta wegetariańska dla groenendaela nie jest zabroniona, za to jej prawidłowe stosowanie jest bardzo trudne. Nieumiejętne karmienie psa warzywami może doprowadzić do poważnych problemów zdrowotnych. Jeśli ktoś się na nią zdecyduje, powinien pamiętać o konsultacji z lekarzem weterynarii oraz regularnych badaniach krwi. Dietę groenendaela można wzbogacić, podając mu wybrane owoce, oczywiście w rozsądnych ilościach. Najprostszym sposobem na zapewnienie psu najlepszego żywienia jest podawanie mu właściwie dobranej, gotowej karmy. Podsumowanie W dużym skrócie, groenendael jest dużym, długowłosym psem o czarnym kolorze sierści. Należy do grupy psów podlegających próbom pracy. Groenendael jest psem pasterskim, stworzonym do strzeżenia owiec. Ze względu na jego inteligencję i sprawność fizyczną, często wykorzystywany jest przez służby mundurowe. Wymaga żywienia dostosowanego do potrzeb dużych, aktywnych psów. Groenendael uwielbia aktywność i naukę, wymaga przy tym doświadczonego, konsekwentnego opiekuna, który potraktuje go jak kompana. Może zostać psem domowym, trzeba mu jednak zapewnić odpowiednie warunki. Nie stwarza zagrożenia dla dzieci i innych zwierząt domowych ani gospodarskich. Cena owczarków belgijskich groenendael w legalnych hodowlach wynosi zwykle ponad 3 tys. zł. W cenę wliczona jest wstępna socjalizacja szczenięcia, decydująca o jego zachowaniu w dorosłym życiu. Zobacz także: Owczarek belgijski – wszystkie rodzaje, informacje i ciekawostki o rasie